Benim ellerim güçlüdürler. Ben bu ellerle denizin dibini kazırım kısmetimde ne varsa bulup çıkarıp torbama atmak için.
Dalgıcın elleri dipte onun her şeyidir! Elleriyle eşeler, koparır, söker, kazar, yerinden oynatır, tersine çevirir. Öyle bir an gelir ki gözgözü görmeyen karanlık ve bulanık sularda gözleri olur bir anda dalgıcın elleri. Dalgıçlık mesleği aslında el emeğidir bir anlamda.
***
Dipte el yordamıyla kısmetini arayan dalgıç umuduyla başbaşa kalır, er ya da geç. Üşür, titrer, karanlıkta bir başına arar durur kısmetini hep tazelediği umuduyla. O umuda sarılarak daha derine iner her seferinde. Karşısına çıkan tehlikelere, engellere ve ara sıra “hassstir...” diye söylenmesine neden olan sürprizlere aldırmadan tazeler umudunu.
“Hadi biraz daha kal, daha o kadar üşümedin... Bi’kulaç daha in derine, belki oradadır aradığın... Hadi, hadi, sakın vazgeçme...” diyerek cesaret ve umut verir kendisine. Kara insanları için cesaret başkalarının sesini bastıran güçlü gür bir ses olabilir. Ama kimsenin varlığından bile haberdar olmadığı, ailesinin geçimini sağlamak ya da fazladan üç beş kuruş kazanmak için dipte her zorluğa katlanmaya sessiz sedasız razı olan avare dalgıç için cesaret sadece umut etmektir. Bulmak ve çıkarmak umududur dalgıcı taze tutan enerji.
O umuda sarılarak el yordamıyla dibi karış karış arar. Ellerinin hakkını, sessiz cesaretinin hakkını arar dibin her karışında, bir kendisi bir de umuduyla.
***
En iyi dalgıç diye bir şey yoktur aslında. Olsa olsa umudunu en iyi tazeleyen, şartlar ne olursa olsun her seferinde kendisine, sadece kendisinin duyabileceği bir fısıltıyla “hadi, korkma, yine dene, ne olursa olsun vazgeçme” diyerek cesaret verebilen dalgıç vardır.
İyi dalgıç da üşür, yorulur, bitkin düşer ama vazgeçmez, vazgeçmemelidir.
Dalgıç, sessiz cesaretinden güç alarak dipte el yordamıyla umut edendir.
